Jonas, een jongen van 17 jaar, bevindt zich in een gesloten jeugdinstelling, waar hij is terechtgekomen na een turbulente jeugd vol obstakels en slechte keuzes. Deze combinatie van uitdagingen heeft zijn leven op jonge leeftijd al ingewikkeld en zwaar gemaakt. Het lijkt alsof hij vastzit, met weinig uitzicht op verbetering. Toch, zoals vaak wordt gezegd, is er op het moment dat je de bodem bereikt slechts één richting: omhoog.

Jonas besluit deze weg omhoog te vinden door zijn gedachten en gevoelens op papier te zetten. Het schrijven wordt voor hem een manier om zichzelf te begrijpen en zijn verleden te verwerken. Hij schrijft brieven aan zichzelf, als een manier om helderheid te scheppen in de chaos van zijn leven. Deze brieven geven hem de kans om zijn verhaal opnieuw te vertellen, maar nu met de hoop op een beter begrip van wie hij is, en misschien zelfs een glimp van wie hij kan worden. Langzaam maar zeker begint hij vat te krijgen op zijn eigen levensverhaal en zijn toekomst.